| |
|
|
| |
| Το με λαϊκή ψήφο εκλεγμένο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμπληρώνει φέτος είκοσι πέντε χρόνια ζωής. Μία από τις κύριες αρμοδιότητες του είναι αυτή της έγκρισης με ψηφοφορία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Πριν όμως φτάσει η ημέρα αυτή, οι Επίτροποι που ορίσθηκαν με ευθύνη του Προέδρου της Επιτροπής, κατά τη διάρκεια ακροάσεων στις αντίστοιχες κοινοβουλευτικές επιτροπές, εκθέτουν το πρόγραμμα τους και απαντούν στις ερωτήσεις των ευρωβουλευτών.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια η διαδικασία αυτή είχε αποδειχθεί στην πράξη μια υπόθεση ρουτίνας.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχοντας υπόψη ότι τα μέλη της Επιτροπής διορίζονται από τις εθνικές κυβερνήσεις ουδέποτε διανοήθηκε να αμφισβητήσει τους υποψήφιους Επιτρόπους και πολύ περισσότερο να απορρίψει την υποψηφιότητα τους.
Έτσι στο παρελθόν υπήρξαν Επίτροποι με αξιόλογη δημιουργική προσφορά αλλά και άλλοι που η απραξία τους, για να μην πούμε η ανικανότητα τους, - οδήγησε σε οπισθοδρόμηση σε σημαντικούς τομείς του χαρτοφυλακίου τους.
Από τις πρώτες όμως μέρες τις εκλογής του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και σχεδόν με την ανακοίνωση της νέας Επιτροπής και του Προέδρου της κ. Μπαρόζο κάτι φάνηκε να αλλάζει. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά ο βασικός κατά την άποψη μου για την αρνητική διάθεση του Κοινοβουλίου υπήρξε η ίδια η επιλογή του Προέδρου της Επιτροπής. Ο κ. Μπαρόζο προέκυψε ως επιλογή συμβιβασμού από το Συμβούλιο κορυφής τον Ιούνιο του 2004, πράγμα εξάλλου συνηθισμένο. Δεν λησμόνησαν έκτοτε οι ευρωβουλευτές, όπως και η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, ότι τοποθετήθηκε επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ένα πρόσωπο που σε μια κρίσιμη στιγμή, όπως ήταν η κρίση στο Ιράκ, συντάχθηκε με την υπερατλαντική δύναμη και όχι με την Ευρώπη. Έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αρχές της δημοκρατικής πλειοψηφίας και συνέβαλε εν κατακλείδι στη διαίρεση της Ευρώπης με την συμμετοχή του στην συνάντηση των Αζορών.
Το έναυσμα για την αμφισβήτηση του έδωσε στη συνέχεια η ανάθεση των χαρτοφυλακίων στους επιμέρους Επιτρόπους, που είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του προέδρου. O αναχρονιστικών αντιλήψεων προταθείς Επίτροπος από την ιταλική κυβέρνηση κ. Μπουτιλιόνε, τον οποίο τοποθέτησε στη συνέχεια ο κ. Μπαρόζο ως υπεύθυνο στο ευαίσθητο χαρτοφυλάκιο για τη δικαιοσύνη και τις δημόσιες ελευθερίες, υπήρξε η αφορμή αλλά και η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.
Τον Ιούνιο οι Βρετανοί, Γερμανοί και Ισπανοί Σοσιαλιστές ευρωβουλευτές αν και στήριξαν τον Μπαρόζο ψηφίζοντας τον
- προτάσσοντας την εθνική συνείδηση έναντι της κομματικής πειθαρχίας ενώ οι άλλες σοσιαλιστικές ομάδες το αρνήθηκαν- στις 27 Οκτωβρίου αρνήθηκαν στο σύνολό τους την ψήφο εμπιστοσύνης και δεν υπάκουσαν στα κελεύσματα του Λονδίνου, του Βερολίνου και της Μαδρίτης.
Ο κ. Μπαρόζο μπροστά στην εμμονή του να διατηρήσει τον ακατάλληλο Επίτροπο στην ευαίσθητη θέση, σαφώς πιεζόμενος από τον κ. Μπερλουσκόνι, αγνόησε την ήδη διαμορφούμενη αρνητική για αυτόν πραγματικότητα. Ουσιαστικά πίστευε ότι αφού ορίστηκε από τους αρχηγούς των κρατών δεν είχε ανάγκη να αλλάξει τίποτε και δεν χρειαζόταν τη συναίνεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αφού αυτοί θα φρόντιζαν για την υπερψήφιση της Επιτροπής του. Σαφώς έκανε λάθος εκτίμηση. Βεβαίως πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχει ένα θεσμικό πρόβλημα. Ένα αδύνατο σημείο του εκάστοτε προέδρου της Επιτροπής είναι ότι ο ίδιος δεν επιλέγει αλλά αποδέχεται τα πρόσωπα των Επιτρόπων, που οι κυβερνήσεις προτείνουν. Όμως τουλάχιστο ο αποχωρών Πρόεδρος της Επιτροπής Ρ. Πρόντι προσπάθησε, και δεν αποδέχθηκε χωρίς συζήτηση, ίσως και διαπραγμάτευση, κάθε υπόδειξη. Ο κ. Μπαρόζο σίγουρος για το θετικό της ψηφοφορίας της 27ης Οκτωβρίου οδηγήθηκε την ύστατη στιγμή να υπαναχωρήσει και να αποσύρει την Επιτροπή του στο σύνολο της και έτσι απετράπη η καταψήφιση της, -η οποία θα οδηγούσε σε παραίτηση του ίδιου όπερ και θα σήμανε το πολιτικό του τέλος και ορισμό από το Συμβούλιο των ηγετών της ΕΕ νέου Προέδρου. Για τέσσερις τουλάχιστο μήνες το ευρωπαϊκό σύστημα λειτουργίας θα ήταν ακινητοποιημένο.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι η σθεναρή αντίσταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου άνοιξε πλέον νέους ορίζοντες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δημιούργησε νέα δεδομένα. Το Κοινοβούλιο έκανε ένα μεγάλο βήμα που αποδεικνύει το βαθμό της ωριμότητας του. Ο κάθε πρόεδρος Επιτροπής δεν θα μπορεί να θεωρεί πλέον δεδομένη την έγκριση κάθε πρότασης του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το Συμβούλιο των αρχηγών δεν θα μπορεί να επιλέγει πλέον πρόεδρο της Επιτροπής με μόνο κριτήριο την ανάγκη συμβιβασμού. Είναι σημαντικό εδώ να σημειωθεί ότι με το νέο Συνταγματικό Χάρτη οι κυβερνήσεις θα προτείνουν τρεις υποψηφίους και θα επιλέγεται ο ένας.
Ο κ. Μπαρόζο περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή το θαύμα, τη σανίδα σωτηρίας που θα ερχόταν από τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Δεν ήρθε όμως δυστυχώς για εκείνον και αναγκάστηκε ν΄ αποσύρει την επιτροπή του και να την ανασυντάξει λαμβάνοντας υπόψη τη βούληση του Κοινοβουλίου.
Η 27η Οκτωβρίου υπήρξε μια σημαντική μέρα για την ευρωπαϊκή δημοκρατία. Οι Έλληνες σοσιαλιστές ευρωβουλευτές συνέβαλαν σημαντικά από την πρώτη στιγμή στην προστασία των ευρωπαϊκών αξιών, δηλαδή στον σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου, στην ισότητα ανδρών και γυναικών, στο δικαίωμα και το σεβασμό της ανεξιθρησκίας.
Η Βουλή των Ευρωπαίων πολιτών ενηλικιώθηκε και ας μην λησμονούμε ότι στη γέννησή της υπήρξε απλώς μια συμβουλευτική συνέλευση.
Η έγκριση της νέας υποβληθείσας Επιτροπής με την ψηφοφορία της 18ης Νοεμβρίου υπήρξε περίπου μια τυπική διαδικασία σ΄ ένα Κοινοβούλιο όπου πλειοψηφούν οι συντηρητικές παρατάξεις της Ευρώπης. | |
